Niby taki typowy Anglik – chudy, blady, piegowaty. Fakt, że o pięknych oczach koloru kawy z mlekiem. Jego subtelny typ urody znakomicie się broni – Redmayne wygląda młodo i łatwo go ucharakteryzować. Jak sam w sobie nie jest wyrazisty to fenomenalnie się sprawdza w rolach ludzi oryginalnych, nietuzinkowych i charakterystycznych, również ze względu na wygląd. O ile jako Hawking mnie tylko przekonał, to w Danish Girl mnie uwiódł. Niesamowicie zdumiewa mnie jego ekspresja; w filmach bywa spokojny, stateczny, wręcz flegmatyczny, a w wywiadach to absolutny wulkan energii. Odbierając Oscara za rolę Hawkinga omal nie rozniósł całej gali w pył; jego spontaniczna radość i entuzjazm były przeurocze i wypadły naturalnie; z drugiej strony zastanawiałam się czy facet ma jakiś switch którym można go wyłączyć. Reasumując, cieszy mnie, że jest ktoś taki jak on.